Over mij

Mag ik me even voorstellen? Edwin Ruyer. Maar mijn moeder is de enige die mij nog Edwin noemt. Verder noemt iedereen me Ed of Blinde Ed. Toetsenman-zanger entertainer-praatjesmaker, radiomaker en zelfs acteur. Bekend van menig feest, festival, radio en tv, en natuurlijk X-factor.

Ik (zag het levenslicht) op 19 juni 1968. Muziek werd mij met de paplepel ingegoten. Mijn moeder speelde accordeon, en mijn vader reed een bevriend bandje rond. Zoals in vele huiskamers stond bij ons ook in de jaren 70 een orgel in de huiskamer te pronken. Ik vond al die knopjes en toetsen bijster interessant, en toen ik een jaar of vier was speelde ik de liedjes na die mijn moeder op de accordeon speelde.

Op het blindeninstituut maakte ik kennis met de piano. Vele avonden zong ik omringd door vele meisjes de hits van toen rondom dat geweldige apparaat. Ik ben een autodidact met een absoluut gehoor, dus wanneer ik een nummer hoorde op de radio kon ik dit vrij gemakkelijk reproduceren op elk toetsenbord wat maar voor handen was. Ook leerde ik daar de piano stemmen, zodat de stemming er altijd in zat wanneer ik achter dat ding ging zitten.

Rond mijn 15^de jaar stapte ik in de wereld van seks, drank, rock, en lol. Ik heb in menig Amersfoorts bandje gespeeld. Van kroeg tot sportvereniging, van poppodium tot motorhonk, ik heb er allemaal gestaan. Maar op een dag gebeurde iets dat alles zou veranderen.

Ik had een optreden aangenomen op de jaarmarkt van Spakenburg. Ik zou hier met een bandje gaan spelen, maar de andere bandleden lieten het afweten. Waarschijnlijk die avond daarvoor iets dieper in dat glaasje gekeken dan wenselijk was. Gewapend met keyboard heb ik het optreden in mijn eentje gedaan, en het ging fantastisch. Het improviseren en verzoekjes spelen ging veel gemakkelijker zonder andere muzikanten. En het publiek vond het geweldig. Van visboer tot Bakker Bart, iedereen zong mee. De organisatie vond het zo leuk, en boekte me jarenlang vier woensdagen per jaar. Ik trad op onder de naam Eds One Man Band. Kaartjes werden gedrukt zodat men mij voor elk feest kon boeken.

Mensen begonnen te vragen om cassettebandjes. Maar ja, hoe pak je dit aan zonder geld? We hebben uit ruimtegebrek een klein studiootje gebouwd in de keuken van oma. Oma had in een ouwe sok nog wat centjes waar we wat opnameapparatuur van hebben aangeschaft. Weinig akoestiek maar veel koffie bier en sfeer. Maatje Henk die helaas niet meer onder ons is zat achter de knoppen, en ik zang en toetsen. Zo hebben we twee cassettebandjes uit de grond gestampt die oma tijdens de optredens verkocht. Dat geld werd omgezet in apparatuur en zo werd alles geprofessionaliseerd. Daarna kwam de eerste cd. In de keuken opgenomen en in een studio in Hoogland afgemixt. Ik bleef nog wel in bandjes spelen, maar puur voor de hobby.

Niet alleen als muzikant maakte ik me berucht. Ik ontpopte me als een soort nachtburgemeester. Was ik niet op het podium, dan zat ik te genieten tot de laatste kroeg sloot van alle geneugten des levens die er voor handen waren in de binnenstad van ons mooie Amersfoort. Dit deed ik tot dat ik in 2001 Maroeska ontmoette. Toen kwam mijn leventje in een wat rustiger vaarwater. Zij heeft me tot 2016 ondersteund, en we hebben samen twee fantastische kinderen groot gebracht.

Rond 2001 veranderde ook mijn style. Zowel mijn stem als de muziek werden rauwer. De keyboards werden in de loop der jaren steeds beter. En ik ontwikkelde een techniek waardoor de gitaargeluiden zo natuurlijk klonken dat ik de muziek een beetje kon oprocken. Ik ging optreden onder de naam Blinde Ed omdat we al snel merkte dat iedereen mij zo noemde. In 2006 werd ik ontdekt door de organisatie van de Zwarte Cross. Zij gaven mij de gelegenheid om in een eigen tent een heel weekend lang te rocken en te feesten. De cd Ed rocks werd opgenomen bij Bullet Sound zodat we die tijdens het festival konden verkopen. Vanaf toen ging het pas echt lopen als een trein.

In 2010 gaf ik me voor de gein op bij X-factor. Dean Saunders bracht ons op het idee tijdens een feestje waar ik optrad. En ik mocht gewoon op 42-jarige leeftijd tussen al die jonkies auditie doen. Maroeska die het management deed vond dat dit goed was om op deze manier reclame te maken op tv. Waar wij echter geen rekening mee hadden gehouden was dat ik zou doordringen tot de liveshows. Wat er toen allemaal los kwam was met geen pen te beschrijven. Wanneer ik met mijn gezin boodschappen ging doen kon ik wanneer ik thuis kwam mijn route terug kijken op Twitter, want iedereen had mij onderweg gefotografeerd. Als mijn vrouw de kinderen een standje gaf in de supermarkt omdat ze niet luisterde kwam daar commentaar over op facebook. Mijn leventje veranderde totaal. En niet alleen dat van mij maar van ons hele gezin.

Uiteindelijk eindigde ik als zesde bij X-factor en kwam onder contract bij Sony. De optredens werden daardoor groter, maar na verloop van tijd werd bij mij het plezier minder. Bij grote feesten kom je als artiest alleen nog maar back stage en op het podium, maar ik miste heel erg het contact met mijn publiek. Ik was gewend om met hen voor tijdens en na het optreden een biertje te drinken en een praatje te maken.  Een half uurtje je riedeltje spelen is toch heel wat anders dan een hele avond samen met jou publiek een feestje bouwen.

Gelukkig loste dit probleem van zelf op. Het contract met Sony liep af. Daardoor zakte de prijs zodat ik ook weer te boeken was voor kleinere feesten. Ik kreeg er weer lol in en dat heb ik nog steeds.

In 2015 kwam er een andere droom van mij uit. Ik mocht radio maken op de lokale omroep van Amersfoort. Eerst serieus een actualiteitenprogramma, en later een dagelijkse lunchshow van twaalf tot twee waarin lekkere muziek nieuws en humor in elkaar overvloeide. Dit heb ik gedaan tot 2018, want toen kwam er weer een splinter nieuwe uitdaging.

In 2018 werd ik gevraagd om te acteren in de televisieserie met één been in de finale. Een televisieserie waarin we met meerdere gehandicapten mensen op de hak namen met een verborgen camera. Bij media kun je daar nog een leuk staaltje van vinden.

15 maart 2020 was voor de horeca en muzikanten een zwarte dag. Vanwege de corona ging de boel op slot. Zo’n anderhalf jaar mochten we bijna niets. Ik heb van alles gedaan om mijn iets te dikke kop boven water te houden. Ik heb op facebook gestreamd samen met mijn assistentes Yvonne en Natasja en een heuse donatielink. Zeker de eerste maanden ging dit geweldig maar op den duur was iedereen uitgedoneerd, en moest ik iets nieuws verzinnen. Ik heb mijn straatmuziekvergunning gehaald en heb een tijdje in de binnenstad van Amersfoort gespeeld. Dat ging goed tot de handhaving mij het leven zuur ging maken. En toen werd het uitzitten tot het over was. En we weer mochten spelen.

Het terug kijken van hoogtepunten is leuk, maar die van dieptepunten zijn vaak misschien nog wel grappiger. In 2021 heb ik mee gedaan aan het televisieprogramma Beat Me The Five Knock-out. Die uitzendingen begonnen primetime op zaterdagavond half negen bij SBS 6. Echter liep het programma zo verschrikkelijk slecht dat toen ik aan de beurt was het programma was verplaatst naar de nachtprogrammering. Mijn optreden werd pas om half twee ’s nachts vertoond. Ten overmatte van ramp viel tijdens mijn optreden het achtergrondkoortje te vroeg in. Ze zouden dat in de opname repareren, maar laten we het er op houden dat dit niet helemaal gelukt was. Zoals een vriend van mij altijd zegt, je kunt niet altijd zes gooien.

En nu is het 2026 en ben ik een oude maar gelukkige man. Gelukkig met hoe het allemaal gegaan is, en gelukkig met wat er misschien nog wel in het vat zit.

En laat ik eerlijk zijn, ik zou jokken als ik hier ga roepen dat ik dit allemaal aan mezelf heb te danken. Ik kan nooit iedereen noemen die mij geholpen heeft, maar een paar moet ik er wel uitpikken.

Mijn ouders die me altijd hebben gestimuleerd. Mijn vader is jaren mee gegaan naar elk optreden om op te bouwen en af te breken. En mijn ex-vrouw Maroeska die een tijdje het management heeft gedaan, en het gezin draaiende heeft gehouden wanneer ik avonden weg was.

Maar vooral heb ik alles aan jullie te danken. Jullie die altijd bij mijn optredens waren. Jullie die mij altijd hebben geboekt in jullie kroegen en op jullie feestjes. Jullie die nu op mijn website kijken. Daar kan ik alleen maar dankbaar voor zijn, dus dank jullie wel.